Πολλές φορές είναι τόσες οι αλλαγές που παρατηρούμε ακόμα και από μήνα σε μήνα στο παιδί μας που βρίσκεται στην εφηβεία ως προς το χαρακτήρα του και τις συμπεριφορές του σε σημείο να μην αναγνωρίζουμε το μικρό παιδάκι που ήταν κολλημένο δίπλα μας τα προηγούμενα χρόνια και δεν έκανε τίποτα χωρίς την ασφάλεια της δικής μας παρουσίας. Και η έκπληξη είναι τέτοια που πολλές φορές δίνει τη θέση της στο έντονο άγχος και την απελπισία όταν αντιλαμβανόμαστε ότι το παιδί μας κάνει απαγορευμένα για μας πράγματα όπως το τσιγάρο. Και η αλήθεια είναι πως δεν είναι καθόλου εύκολο για ένα γονέα και στην ιδέα ότι το παιδί του μπορεί και να καπνίζει να ηρεμήσει.
Πώς συμπεριφερόμαστε όμως σε μια τέτοια περίπτωση; Όπως σε κάθε περίπτωση που τα όρια μας δοκιμάζονται από τον έφηβό μας χρειάζεται υπομονή και ψυχραιμία. Τι σημαίνει αυτό; όπως έχουμε πει και σε προηγούμενα άρθρα ο έφηβός μας ζει μια περίοδο όπου πειραματίζεται μιμείται συμπεριφορές συνομηλίκων για να νιώσει μέλος της ομάδας και ο πιο ατυχής και αναποτελεσματικός τρόπος για να το διαχειριστούμε εμείς ως γονείς και ενήλικες είναι να το κριτικάρουμε, να φωνάξουμε, να επιπλήξουμε έντονα και αυτό γιατί έτσι θα έχουμε το πιθανότερο αντίθετα αποτελέσματα. Με τον παραπάνω τρόπο αντίδρασης το παιδί επιβεβαιώνει την εικόνα του γονιού ¨δυνάστη¨ που θέλει να ελέγξει τη ζωή του επιβάλλοντάς του πράγματα και το μόνο μέσο που έχει στην ηλικία αυτή είναι η στείρα αντίδραση.
Επομένως αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι μόλις το αντιληφθούμε να καθίσουμε μαζί του και με όμορφο και ήρεμο τρόπο να συζητήσουμε το λόγο που επέλεξε να το ξεκινήσει και να του μιλήσουμε για τις βλαπτικές συνέπειες του καπνίσματος στη ζωή του. Ωστόσο, θα πρέπει να του δείξουμε ότι εφόσον είναι μια δική του απόφαση μπορεί να διαφωνούμε, μπορεί να μην την αποδεχόμαστε αλλά τη σεβόμαστε με τον απαράβατο όρο ότι μέσα στο σπίτι απαγορεύεται κάθε είδους τέτοια διαδικασία από την πλευρά του. Μέσα στο σπίτι εμείς οι γονείς βάζουμε τους κανόνες, τις περισσότερες φορές όπως έχουμε και σε άλλα άρθρα ύστερα από συζήτηση με τους εφήβους βρίσκοντας μια αμοιβαία συνεργατική λύση. Ωστόσο και ειδικά σε θέματα που αφορούν τις αρχές μιας οικογένειας ο έφηβος οφείλει όσο φιλοξενείται σε αυτό να προσαρμοστεί σε αυτούς τους κανόνες για να υπάρξει μια αρμονική συμβίωση.
Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται από πολύ προοδευτικό ως απαγορευτικό για τις δικές σας συνήθειες αυτό που γράφω άλλα είναι δεδομένο ότι ο έφηβός σας όσες απαγορεύσεις και τιμωρίες και να βάλετε με το που βγει έξω από το σπίτι μπορεί να κάνει αυτό που επιθυμεί χωρίς εμείς να αντιληφθούμε αλλά περισσότερο χωρίς να μπορούμε να ελέγξουμε τίποτα. Οπότε είναι πολύ προτιμότερο να νιώθει το παιδί μας ότι καταλαβαίνουμε και αποδεχόμαστε μια δική του απόφαση και ας είμαστε αντίθετοι παρά να σταθεί εμπόδιο αυτό να επιβεβαιώσει αυτό που θεωρεί για μας ότι είμαστε πολύ αυστηροί και πιεστικοί και ότι οι μόνοι που τον καταλαβαίνουν πραγματικά είναι οι φίλοι του.
Όπως μπορείτε να αντιληφθείτε τα λόγια μας χάνουν τη δυναμική τους αν και εμείς οι ίδιοι είμαστε καπνιστές και το παιδί έχει αυτή την εικόνα των γονιών τους να καπνίζουν οπότε και τα λόγια μας για συμμόρφωσή τους πέφτουν σε αντίφαση με τις πράξεις μας.