Η οικονομική κρίση φαίνεται να προχωράει και να ριζώνει στα νοικοκυριά των ελλήνων ταρακουνώντας τις περισσότερες φορές και τα θεμέλια των οικογενειών που υφίστανται όλο αυτό το βάρος που εκτός από οικονομικό έχει πολύπλευρες ψυχολογικές προεκτάσεις κυρίως στα πιο αδύναμα μέλη που είναι τα παιδιά και οι έφηβοι .
Τι όμως είναι το πιο σημαντικό ώστε να διατηρηθεί όσο το δυνατό πιο ανέπαφο το οικοδόμημα που λέγεται οικογένεια και να μην πλήττονται τα μέλη τα οποία την αποτελούν;
Το βασικότερο συστατικό ώστε να διατηρηθεί η οικογένεια σταθερή είναι το κατά πόσο τα προϋπάρχοντα θεμέλια και ο δεσμοί της οικογένειας είναι σταθερά και όχι σαθρά δομημένα. Άλλωστε προϋπάρχοντα προβλήματα της οικογένειας έρχονται πιο έντονα στην επιφάνεια και επιδεινώνονται σε περιόδους παντός είδους κρίσης .
Από οικογένεια με σαθρούς δεσμούς που καταρρέει κλονίζεται έντονα το αίσθημα για ασφάλεια και σταθερότητα που έχουν ανάγκη τα παιδιά. Ως αποτέλεσμα εντείνεται το άγχος και εμφανίζονται κάποια πρώιμα σημάδια κατάθλιψης. Πιο συγκεκριμένα σε παιδιά και εφήβους τα οποία βιώνουν έντονο στρες παρατηρούνται τάσεις παλινδρόμησης, δυσκολίες στο φαγητό και στον ύπνο, φοβίες και ψυχοσωματικά συμπτώματα όπως ταχυκαρδίες, δύσπνοιες, ζαλάδες, πονοκέφαλοι. Ακόμα και κάποια πρώιμα σημάδια κατάθλιψης είναι συχνά ορατά τα οποία μπορούμε να διακρίνουμε ως απώλεια διάθεσης ή ευχαρίστησης για πράγματα που στο παρελθόν ήταν πηγή ικανοποίησης, και ευερεθιστότητα με ξεσπάσματα θυμού και κλάματα χωρίς εμφανή λόγο.
Πιο έντονα όμως παρατηρήσιμη από τους γονείς μπορεί να γίνει μια δυσκολία συγκέντρωσης στα μαθήματα και κάμψη της σχολικής επίδοσης, εκρήξεις θυμού και επιθετικότητας με ή χωρίς φαινομενικά υπαρκτό λόγο, σύγκριση με τους συμμαθητές, απόσυρση (κλείσιμο στον εαυτό του) και κάποιες φορές παραβατικότητα.
Είναι σημαντικό οι γονείς να παρατηρούν και να δίνουν την απαραίτητη σημασία σε τέτοια επίμονα σημάδια και αλλαγές τα οποία μπορεί να παρατηρούν στα παιδιά τους. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει καλή επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας και οι γονείς να προσπαθούν να πλησιάσουν και να είναι κοντά στα παιδιά τους ακούγοντας τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους δηλώνοντας παρόντες. Αν οι παραπάνω δυσκολίες συνεχιστούν και οι γονείς δεν μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος του παιδιού τους τότε δε θα πρέπει να διστάσουν να αναζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό.